Կոմիտաս-150

                                                Կոմիտասին
Գարուն է, անուշ գարուն,                               Երազդ կիսատ մնաց,
Դու ինչու,ինչու չկաս,                                     Քեզ վառեց մեր վիշտը մեծ,
Կաքավն է երգում սարում,                            Քո վարդը դեռ չբացված՝
 Կանչում է.<<ԵԿ, Կոմիտաս>>:                     Թփի մեջ լուռ թառամեց:
Եկ, նորից հոգով պայծառ                               Եկ, նորից հոգով պայծառ՝
Նստիր քո <<Չինարի>> տակ,                        Նստիր քո <<Չինարի>> տակ,
Մրմնջա <<Ծիրանի ծառ>>,                            Մրմնջա <<Ծիրանի ծառ>>,
<<Անտունի>>  ու <<Ծիծեռնակ>>:               <<ԱՆտունի>> ու <<Ծիծեռնակ>>:

                                                                                                       Սարմեն

<<Քանի խորունկն եմ մտնում երաժշտական ծիծաղին ծովի մեջ, նույնքան պնդվում է համոզմունքս, թե՝ մեր և ժողովրդական, և եկեղեցական աննման ու վեհ եղանակները, որոնք քույր- եղբայր են շատ վաղուց, ապացուցում նույնպես, օտարների համար ուսումնասիրության աղբյուր պիտի դառնան, որովհետև արմատը շատ խորն հնություն է տանում, հասցնում մինչև Հայի ծագումը, այնտեղ, նրանից անբաժան, ծլում և նրա հետ ՝ մեզ հասնում>>:
                                                                                  Կոմիտաս Վարդապետ

  Գրադարանում անցկացվեց Գուրգեն Գասպարյանի <<Կոմիտաս Վարդապետ>> լուսանկարների ալբոմ -գրքի տեսություն: Գիրքը լույս է տեսել 2009թ. և նվիրված է Կոմիտասի 140 ամյակին:Գիրքը ներկայացնում է 1890-1915թթ. Կոմիտաս Վարդապետի լուսանկարները, որոնք դասավորված են ժամանակագրական կարգով: Ներկայացված է նաև Կոմիտաս Վարդապետի կյանքին ու գործունեությանը առնչվող բազում վավերագրեր, նրա մտերիմների և գարծընկերների, նրա այցելած վայրերի, համերգների ազդագրերի, ծրագրերի, անձնական իրերի պատկերները:
  Գիրք-ալբոմում տեղ են գտել նաև Կոմիտասի մասին ասույթներ:
   <<Եթե Կոմիտասը գրեր միայն <<Անտունին>>, այդ էլ բավական կլիներ նրան խոշոր արվեստագետ համարելու>>- գրել ֆրանսիացի հայտնի կոմպոզիտոր-դաշնակահար Կլոդ Դեբիուսը:

 <<  Կոմիտասի երաժշտությունը մի այնպիսի ոճական անաղարտություն է, մի այնպիսի վսեմաշուք լեզու, որ դժվար է շրջանցել այն, դժվար է այս կամ այն կերպ նրան չառնչվելը, նրա ազդեցությունը չկրելը: Ես միշտ գերված եմ եղել և գերված կմնամ Կոմիտասի երաժշտությանը>>:
                                                                                                     Արամ Խաչատրյան

<<Կոմիտասի արվեստը զուսպ է, ինքնամփոփ՝ ինչպես խորհուրդը իմաստունի, քաղցր ու ոգեշնչող՝ ինչպես հուշերն անցյալի, թափանցիկ՝ ինչպես պարզ, անկեղծ ու քաղցր հոգին, լացող՝ ինչպես կարոտը, խորհրդապաշտ՝ ինչպես հայ աղոթքը>>:
                                 
                                                                                                       Ստեփան Բաբելեան

1906թ.Փարիզի մեջ Կոմիտասի ցուցադրական մեկ համերգի վերջում փրանսիացի հայտնի կոմպոզիտոր-դաշնակահար Կլոդ Դերբիուսը, ծունկի գալով, համբուրում է Կոմիտասի ձեռքը՝ ասելով. << Հանճարեղ հայր Կոմիտաս, Ձեր երաժշտական հանճարի առջև կխոնահվիմ...>>:
                                                                                                     Հրաչյա Աճառյան