Եդեմ, երանության, բերկրության վայր, հրաշագեղ երկիր, որը, ըստ Աստվածաշնչի, գտնվում էր Արևելքում։ Նրա կենտրոնում էր Աստված տնկել դրախտը, իսկ Եդեմից դուրս էր գալիս մի գետ՝ դրախտային պարտեզը ջրելու համար (դա, ըստ Աստվածաշնչի մեկնիչների, խորհրդանշում է երկնային գետը, իսկ նրա ջրերը՝ երկնային կյանքի տարածումը)։ Այնուհետև գետը բաժանվում էր չորս ճյուղերի՝ Փիսոն, Գեհոն, Տիգրիս, Եփրատ։ Սրանից ելնելով՝ մի շարք մեկնիչներ կորուսյալ Եդեմը կամ դրախտը զետեղում են Հայաստանում, մյուսները՝ այլ տեղեր։ Սակայն, ըստ Աստվածաշնչի, հիշյալ Եդեմ, Ադամի և Եվայի արտաքսմամբ, կորսված է և Աստծո սուրբ կամքի համաձայն՝ արգելված ու փակված հին մարդու՝ Ադամի և նրա սերնդի համար. «Աստված դուրս հանեց Ադամին, բնակեցրեց բերկրության դրախտի դիմաց և հրամայեց քերովբեներին ու բոցեղեն սրին շուրջանակի հսկել դեպի կենաց ծառը տանող ճանապարհները»։ Դեպի դրախտ, դեպի կենաց ծառ տանող ճանապարհը բացվում է Հիսուս Քրիստոսով, իր՝ տերունական խոսքի համաձայն, թե՝ «...Ես իսկ եմ հարություն և կյանք...»։ Աստծո Որդու քավչարար արյամբ սրբված հավատացյալներին խոստացվում է մի նոր Եդեմ՝ կենաց պարտեզ՝ առավել փառավոր և հավիտենական՝ Հիսուս Քրիստոսի երկրորդ գալստյան ժամանակ. «Երանելի՜ են նրանք, որ պահում են նրա պատվիրանները։ Նրանք իրավունք ունեն ուտելու կենաց ծառից և մտնելու քաղաքի դռներով»։
Աստվածաշնչի համաձայն՝ Հայաստանը Եդեմ-դրախտաշխարհ է, սրբազան մի տարածք, որտեղ արարվել է մարդկությունը, որտեղ պահվել են անմահության և իմաստության խորհրդանշանները, և որն էլ Համաշխարհային ջրհեղեղից հետո դարձել է մարդկության վերածննդի երկիրը:
<<Հայաստանը դրախտային երկիր է>>,- ասել է 12-րդ դարի պարսիկ բանաստեղծ Շիրվանին:
Հայաստան՝ երկիր դրախտավայրը հայտնի է իր անկրկնելի տեսարժան վայրերով և դրախտային բվությամբ:
Комментарии
Отправить комментарий