Ավետիք Իսահակյան - Հատվածներ լավագույն լեգենդներից և զրույցներից

- Ծնվում ենք ակամա, ապրում ենք զարմացած, մեռնում ենք կարոտով:



                                                                                                       <<   Սաադիի վերջին գարունը>>

Ես գիտեմ այս մեռելաքաղաքի գործերը- մահի և կյանքի առևտուրը: Կյանքը իր ծնած ժամից գրավ է դրված մահի մոտ: Մահը խիստ և հզոր պարտատեր է: Ոչ հաղթապանծ իշխանը կազատվի այդ պարտքից, ոչ պարտված ստրուկը...

                                                                                                        << Ով է ապրում>>

Քաջություն, խելք, հարստություն անարժեք են, երբ չի գործվում ուրիշի համար: Իրեն անձի համար ապրած օրերը նժարի մեջ կշիռք չունեն, բարիք գործած օրերն են ապրած համարվում: Ուրիշի համար ապրողն է ապրում: Որովհետև կյանքի իմաստը ուրիշի համար ապրելու մեջ է: 

                                                                                                                <<Ով է ապրում>>

Հիմա դուք ինձ ասացեք, ով գիտնականներդ և իմաստուններդ, դուք , որ քրքրում եք երկիր ու երկինք, մարդկային հոգին և կենդանու հոգին, և ամեն ինչ:Ասացեք, ինչու համար է ապրում մարդը, ինչ է կյանքի նպատակը, որտեղից ենք գալիս մենք, ուր ենք գնում մենք, ինչ է նյութը, ինչ է ուժը և ինչու են դրանք, պատասխանեցեք ինձ:


Եղկելի մարդիկ, երեկը  նրանց համար գոյություն չունի... Երգում են ու պարում, և չգիտեն, որ իրենց ոտների տակի երեկվա գերեզմանը վաղը իրենց գերեզմանն է լինելու...


...Ինչու վարդը հոտոտելիս խորհել նրա վաղանցուկ շնորհի մասին: Պահիր՝ հիշատակը բույրի և դյուրին կլինի մոռանալը, որ վարդը թառամած է վաղուց:

                                                                                                             <<Սաադիի վերջին գարունը>>

Ճշմարիտ են խոսել միշտ բանաստեղծները.

 -Ով մարդիկ, ձեր խնդրածը նրանց ոտների տակն է...


...Նույնպես արևմուտքին՝ երջանկության իմաստը չպետք է զգալ, չպետք է խորհել, չպետք է կամենալ, այլ միայն քարանալ, քարանալ...

 

_ Այո, հրածք է աշխարհը, հեքիաթ է, գեղեցիկ և անհուն զարմանալի:

Եվ ամեն օր նայում եմ աշխարհին և ամեն օր զարմացած, կարծես, առաջին անգամ եմ տեսնում աշխարհը.- աշխարհը՝ առօրյա և միշտ հիասքանչ, աշխարհը՝ հնօրյա և միշտ նորաստեղծ, հավիտենական մի անծանոթ հրապույրով առինքնող:




Комментарии